Nadat we vanmorgen iets later dan gepland richting Schiphol vertrokken zat het verkeer en het weer ons mee. De sneeuw van gisteren was op de wegen verdwenen en het was gelukkig niet druk op de weg, waardoor de rit niet langer duurde dan gepland.
Onderweg genoten we van bijzondere kleuren aan de hemel, links van ons een stralend blauwe lucht met prachtige oranje/roze tinten van de opkomende zon en rechts van ons donker grijze én witte wolken die een sneeuw of hagelbui voorspelden, een echt schouwspel.
Toen we Schiphol eenmaal binnen gingen met het idee nog wat te shoppen en eten op de luchthaven voor we naar de gate zouden moeten, liepen we tegen een bizar lange rij aan wat onze rij bleek te zijn. Met tegenzin sloten we helemaal achteraan aan en vervolgens volgde een lange tijd stil staan met heel af en toe een klein stapje vooruit.
De bagageband bleek stuk en nu moest iedereen handmatig worden ingechecked en de koffers moesten handmatig naar het vliegtuig worden gebracht. Wij zeiden al tegen elkaar: hmm handmatig… ik vermoed dat niet alle koffers (op de goede bestemming) overkomen…
Toen we eindelijk aan de beurt waren kregen we onze tickets met de mededeling: over een kwartier moet je boarden… Dat werd dus nog haasten, door de beveiliging/douane/bodyscan etc. en dan nog naar de gate lopen, niks geen shoppen en rustig een hapje eten.
We kwamen uiteindelijk een half uur later i.p.v. kwartier later bij de gate, maar dit bleek nog ruim op tijd, want het boarden was nog niet begonnen.
Toen we eenmaal op onze stoelen zaten genesteld klaar voor de 3 uur durende vlucht gebeurde er maar niks en zaten we inmiddels al een half uur stil voor de gate met het vliegtuig. Het bericht kwam dat het vanaf nu nog zeker een half uur ging duren om alle koffers aan boord te krijgen. Uiteindelijk hebben we een uur en een kwartier in onze stoel gezeten en dan moest de vlucht nog beginnen…
Eindelijk gingen we op weg en 3 uur later landen we op Kittilä airport. Het was hier -13 graden, maar eerlijk gezegd voelde de waterkou vanmorgen op Schiphol kouder aan.
Na onze koffers opgehaald te hebben moesten we onze transfer pakken: een bus vol Nederlanders met hetzelfde plan als ons de komende week.
Met de dikke jas aan, sjaal om en handbagage op schoot in een busstoel gepropt met de kachel hoog, zouden we het fijn vinden als we snel aan de rit van een kwartiertje naar ons hotel konden beginnen. Maar dat was natuurlijk te enthousiast gedacht, want ook hier moesten we ruim een uur en een kwartier wachten op de stoel, allereerst omdat inderdaad 40 koffers vermist bleken en uiteindelijk kwamen deze mensen die voor niks zo lang op Schiphol hadden gewacht en nu geen koffer hadden beteuterd de bus in. Erg balen voor hun en wij waren erg opgelucht dat wij onze koffers wel hebben… Nu zouden we dan eindelijk kunnen vertrekken dachten wij… maar nee nu nog besloot de hostess heel onlogisch de welkomstenveloppen stuk voor stuk uit te delen. Dit deed ze door stuk voor stuk iedereen in de bus af te lopen en dan de naam te vragen om vervolgens heel langzaam en onhandig de grote stapel enveloppen door te bladeren en er dan achter komen dat de naam er niet tussen zat. Daarna vroeg ze: “kan het misschien ook op een andere naam zijn geboekt” en ging dan weer opnieuw heel langzaam die stapel door…
Een jongen kon het niet meer aan zien (die ook al zijn koffer kwijt was) en zei: “geef mij die stapel dan zoek ik de namen wel!”
Na lange tijd kon dan eindelijk de bus vertrekken nadat iedereen zijn envelop had en de hostess de bus weer verliet. Wij weten weer waarom we meestal zelf op pad gaan met een huurautootje zonder hostess en zonder massa Nederlanders 😉
Daarna kon eindelijk de eerste dag in Fins Lapland beginnen om half 8 ‘s avonds. Aangekomen en ingecheckt in ons hotel Hulu Poro (oftewel “gek rendier” in het Fins), besloten we een praatje te maken in het excursiebureau in het dorpje Levi waar we een praatje over de omgeving hebben gemaakt met 2 vrolijke behulpzame finse jongens en 1 finse meid. Daarna besloten we nog een hapje te eten, het was inmiddels al 9 uur. Op weg door de sneeuw naar het restaurant zagen we nog een hotel met de naam Hotel Moonlight met daarboven de volle maan 🙂
Het eten (een rendier burger) was lekker en het bier smaakte goed, maar voor we ons eten op hadden was het ook al weer erg laat, want ook hier (ondanks dat het erg rustig was) moesten we erg lang… jawel… wachten… Helemaal in de trant van de dag 🙂
Fijne vakantie samen! Hopelijk gaat de rest van de vakantie voorspoediger . Daarom gaan wij liever zelf met de camper op pad maar dan kun je ook in de file een uur stilstaan maar heb je wel eten en drinken en toilet onder handbereik . Maar geniet er van groetjes Evert en Ria
PS mooie foto van hotel Moonlight