Torres del Paine voor op je bucketlist!

Na een lange reis zijn we eergisteren aangekomen in Torres del Paine. De busrit vertrok om 5.45 en 4 a 4.5 uur en 2 grenswachten en de parktoegang later konden we de eerste blikken werpen op Torres del Paines.

De panorama foto van hier boven heeft ons een volledige dag gekost om er te komen en terug te keren naar het hotel. Maar laten we beginnen bij het begin. Zoals gezegd hadden we een busreis van een aantal uur achter de rug om bij het park aan te komen. De reis was eigenlijk een excursie vanuit El Calafate naar Torres del Paine en zou ons bij het hotel afzetten via een transfer. Erg handig toch?

Dus onze eerste ervaring met het park was een excursie naar de grand salto toe, een waterval die volledig in het niet valt bij de watervallen van Iquazú qua hoogte en grote. Wel is hier een machtige berg die de wandeling verantwoord.

Onderweg naar de waterval hadden we een aantal stops met diverse uitzicht punten over de bergformatie. Op zijn zachts gezegd erg spectaculair en misschien wel de mooiste formatie die we ooit hebben mogen aanschouwen… . Na de stops werden we afgezet bij ons hotel aan de voet van de basis van Torres del Paine.

Gisteren was het een volledige dag vol ervaringen en vooral zweten. Want we hebben een excursie gedaan met een gids naar de base van Torres del Paine. Dit kan je overigens ook prima zelf doen zonder gids. Je doet al in beide gevallen een dag over. Maar wij hadden een gids omdat we ook vragen hebben onderweg en ik wou wel eens paardrijden.

De weg naar boven wordt gezien als moderate maar dat hangt wel van je conditie af kan ik melden. Halverwege de klim zijn we van de paarden gestapt en te voet verder gegaan door een bos vol met omgevallen boomstammen er riviertjes waar je overheen gaat met scouting bruggetjes. Het bos is heel erg apart en heeft een vibe van een sprookje zoals Demsterwold uit de Lord of the Rings.

Na het bos kom je op de open vlakte met rotsverschuivingen. Nog een flinke klim te gaan want nu zijn we pas op 550 meter en we moeten naar 886 meter hoog. Deze laatste etappe bestond uit recht omhoog klimmen via de rivier en een bosrand tot je komt bij de rotsen zelf. Nu is het net traplopen alleen dan zonder trap en veel zwaarder 🙂 . Nog een stukje over de sneeuw en we komen bij een naamloos meer onder aan de basis van Torres del Paine. Na een lunch hier te hebben genoten want het is echt genieten hier en de klim meer dan waard, was het weer terug naar beneden. En nu zie je pas wat je onderweg naar boven niet zag. De vallei met watervallen en rivieren. Al met al een super dag!