Husky safari

Na een korte nacht, redden we vandaag het ontbijt wel. Want om 10:00 hebben we weer een excursie met dezelfde maatschappij als gisteren. En ja ook met dezelfde gids. Fabiano kon zichzelf dus verbeteren. Maar dat zou niet heel moeilijk blijken te zijn want hij hoefde alleen maar de buspassagiers naar de Huskysafari te tellen. En dat is niet zo heel moeilijk natuurlijk 🙂 . De bustocht zou zo’n 40 minuten duren. En direct daarop kregen we een uitleg van de eigenaar. We zien nog snel even een muis langs schieten voordat de veiligheidsuitleg van start gaat.

We gaan vandaag op een slee zitten waarbij een paar bijzonder enthousiaste Husky’s ons gaan voorttrekken door het werkelijk wonderschone winterwonderland. Maico gaat eerst de honden mennen, en komt al snel tot de conclusie dat het een flinke workout is zo de heuvels op. Enigszins bezweet is hij blij dat de honden de vaart te pakken hebben en ons voort kunnen trekken.

Als je eenmaal achterop de slee staat is het niet koud en de wereld om je heen is zo bijzonder mooi wit dat je eigenlijk niet meer op de honden gaat letten maar alleen maar de omgeving wilt zien.

Halverwege de route wisselen we van bestuurder en mag Bianca aan de bak. Maico kan dan lekker uitrusten en nog meer van de natuur genieten. Heerlijk gevoel deze rust en vrijheid. De honden hebben de tijd van hun leven en gaan nog een tandje harder. Waardoor het net een race tussen de bomen door lijkt te zijn. De route van vandaag duurde al met al zo’n 10km en was een enorme belevenis welke we beiden niet zouden hebben willen missen.

Om wat op te warmen kregen we in de Kota bij het kampvuur nog wat warme bessensap en vertelde de verzorgster van de honden dat ze hier 150 husky’s hebben en dat ze deze allemaal bij naam kent. Het is een grote boerderij en de liefde voor de dieren straalt er van af. Na wat te zijn op gewarmd te zijn mogen we nog even bij de jonge honden kijken. Deze dieren tot 1 jaar zijn nog veel wilder en enthousiaster dan de andere dieren en springen tegen je aan alsof je een leuk speeltje bent. Heel vermakelijk!

Hierna was het toch echt tijd voor de 40 minuten terug en een lunch vanuit de supermarkt welke we op de kamer hebben genuttigd. Het is ondertussen dinsdag en we moeten nog wat bedenken voor donderdag om te doen. In het dorp hangen is niet ons ding zeker niet omdat er eigenlijk niets te beleven valt als je niet van skiën houdt. Dus had Bianca bedacht dan gaan we de Kerstman maar opzoeken. Leuk idee om verder uit te werken dus vertrekken we naar de Icenter voor meer informatie. Er gaan geen excursies meer dus we moeten met het openbaar vervoer. Wat we geen straf vinden eerlijk gezegd.

De benodigde informatie is binnen en nu moeten we nog even langs de apotheek, de supermarkt en uiteraard langs wat souvenirwinkels. De tijd vliegt voorbij en de trek begint op te komen dus besluiten we dat een menukaart met plaatjes er wel lekker uitziet. En dat klopt ook deels wel een beetje als we eenmaal de buit binnen hebben gehaald bij The Coffee House. De citroen kip pasta van Bianca en de rendierensoep van Maico zijn erg lekker. Maar de opgewarmde pizza slice mag echt geen naam hebben.

Na de maag verwend te hebben besluiten we dat het ook eens tijd is de buitenkant te verwennen en we gaan naar de jacuzzi en sauna in het hotel waar we even heerlijk opwarmen. Helaas omdat we in het bijgebouw en niet hoofdgebouw logeren moeten wij wel met dikke winterjas en snowboots aan naar de sauna, maar dat betekent ook dat we het koude dipbad kunnen overslaan omdat we direct daarna de kou al in gaan 🙂 .

We gaan terug naar onze hotelkamer om ons om te kleden voor een nieuwe poging Noorderlicht. Ditmaal wilden we de trap bij de piste op gaan om van bovenaf de wereld te gaan bekijken. Helaas bleek dit een trap te ver te zijn want we konden deze helaas niet vinden. Dus besluiten we het zomerwandelpad maar te proberen. Echter dit wandelpad is in de winter de sleeplift van de skipiste waardoor we halverwege bleven steken omdat dit veels te steil en glad is op snowboots. En tot overmaat van ramp was er werkelijk niets te zien! Te veel licht vervuiling van de stad en te veel wolken en ze gingen ook nog ondanks dat het bijna middernacht was de piste vegen met grote stadion lampen aan. Dat is flink balen want nu moesten we nog terug ook… We zijn toen maar om half 1 gaan slapen in de wetenschap dat de nacht nog wel helder zou worden en dat er dus wel kans zou zijn op het Noorderlicht. Maar goed niet voor ons deze nacht.