Toronto

Zoals je op de vorige foto’s al had kunnen zien zijn er daarna in Kingston hevige thunderstorms langsgekomen en de regen kwam werkelijk met bakken uit de hemel. Op een bepaald moment kon je niets meer uit het hotel kamerraam zien behalve één grote donkere waas en alsof er een brandweerslang op ons hotelkamer raam stond gericht met per seconde een flits erbij. Zo flink gaat het er in Nederland nooit aan toe. Bijzonder hoe elk land/werelddeel zijn eigen typen onweersbuien heeft. In Argentinië 2 jaar terug was het bijvoorbeeld zo’n harde klap met een heel vreemd na-geluid van een minuut lang waar wij ’s nachts van wakker schrokken dat wij echt dachten dat er een vliegtuig was neergestort in de achtertuin van ons verblijf 🙂 .

Maar wij zaten heerlijk veilig binnen en konden via het raam het gebeuren aanschouwen en daarna heerlijk onder de warme wol probleemloos geslapen.

De ontmoeting

De volgende dag was het aardig afgekoeld door de onweer (25 graden ipv 35, nog steeds heerlijk jurkjes- en korte broeken weer) en toen was het tijd om naar Toronto af te reizen waar we gepland hadden om 13:00 met Helen (Bianca’s nicht die we in 2003 ook hadden bezocht en toen een aantal dagen mee hadden doorgebracht) af te spreken bij ons hotel.

Ze had eerst een tandartsafspraak en kon om 13:00 in Toronto zijn (vanuit Brantfort is het voor haar zo’n 1,5 a 2 uur rijden), dus wij zouden ook zorgen dat we om 13:00 in Toronto zouden klaar staan in de lobby, dus wilden we rond 12 uur inchecken in het hotel. Dat ging natuurlijk gelijk al fout bij vertrek doordat de navigatie ineens een uur langer reistijd aangaf dan google. We hadden dus geen tijd meer voor eten-/drink- en tankstops en haasten ons naar Toronto, waar we ca. 13:10 aankwamen. Het hotel zat in een drukke straat en uitgerekend nu we haast hadden, had het hotel geen parkeergarage en moest de auto 10 minuten lopen verderop geparkeerd worden.

We troffen ook geen Helen aan in de lobby dus we besloten de bagage vast in de lobby te gooien en dan zou Maico de auto “even” in de parkeergarage zetten en 10 minuten later terugkomen zodat we konden inchecken en ondertussen zou Bianca in de lobby bij de bagage blijven wachten. Uiteindelijk kwam Maico pas na 45 minuten terug in de lobby (druk verkeer, verkeerde afslag etc.) en ook nog steeds geen Helen. Helen had ons geen telefoonnummer gegeven (het contact verliep via Facebook messenger die wij alleen hebben als we gratis wifi hebben), maar wij hadden gelukkig wel van Bianca’s moeder een telefoonnummer gekregen.

Vanuit de lobby hebben we dat nummer gebeld om te vragen of ze onderweg was en of ze het kon vinden, maar het blijkt een afgesloten huistelefoonnummer te zijn. Na het inchecken kunnen we op de kamer op de wifi en zien we dat Helen via Facebook messenger aangaf dat de tandarts uit liep en dat ze om 13:40 een bericht stuurde dat ze onderweg was. We wachtten in de lobby, maar op een gegeven moment denken we, laten we maar vast de stad in gaan en Helen een bericht sturen dat ze ons op het door ons eerder aan haar doorgegeven telefoonnummer moest bellen als ze in Toronto was.

Maar eerst probeerden we zelf Maico’s telefoonnummer uit met de receptioniste of we het volledige correcte nummer incl. landcode hadden doorgegeven, maar Maico’s nummer bleek niet bereikbaar, dus ook Helen kon ons niet bereiken… Dit ging lekker dus. Even waren we benieuwd of het allemaal nog wel goed zou komen, maar terwijl Maico in de lobby wacht en Bianca even een blokje om liep naar de markt (die zat immers al 45 minuten langer in de lobby 😉 ) komt Bianca na haar rondje exact op het zelfde tijdstip als Helen aan (ca. half 4) bij  de voordeur van het hotel. Ze herkennen elkaar op hetzelfde moment, erg grappig Maico kon dit vanuit de lobby goed aanschouwen voor de deur 🙂 .

Daarna was het al snel als 13 jaar geleden: aan één stuk door gezellig kletsen met zijn drieën en we hebben veel lol. We wandelen wat langs de boardwalk van het waterfront en kletsen over van alles en nog wat. De nare gebeurtenissen van de afgelopen 13 jaar komen voorbij (dat Maico en Bianca ieders een ouder hebben verloren en dat Helen haar beide ouders en haar zoon heeft verloren, en het verloren contact met haar tweelingbroer) maar ook de leuke gebeurtenissen zoals Helen’s nieuwe vriend sinds 1,5 jaar: Gerry met wie ze erg gelukkig is. Hij kon helaas geen vrij van zijn werk krijgen anders was hij ook meegekomen. Ook hebben we het over familie (zij wil alles weten over de familie in Nederland en wij over de Canadese kant van de familie: haar tweelingbroer en zijn zoons). Een van de zoons, Nathan en zijn vrouw, wilden ook wel met ons afspreken in Vancouver waar zij wonen en wij nog heen gaan, maar helaas wanneer wij in Vancouver zijn, gaan ze zelf op vakantie. Dat gaat dus helaas niet lukken.

We komen aan bij een brouwerij met een grand cafe met de naam Amsterdam Brewery en we besluiten daar een gezellig tafeltje te zoeken waar Maico en Helen een bierproeferij doen en Bianca een heerlijke frozen Margarita weg drinkt en we kletsen hier vrolijk verder. We halen ook herinneringen op aan onze vorige bezoek aan canada en hoe het met de mensen is die we destijds hebben ontmoet.

We praten over haar en onze reizen en we praten veel over Larry-John (haar zoon). We horen bijvoorbeeld dat zijn naam in een boek staat in Parlement Hill in Ottawa. Als we dat van te voren wisten waren we daar even naar binnen gegaan. Ook horen we de grappige verhalen over de ontmoeting met haar nieuwe vrienden Charles en Camil’ 🙂 . Hij was Larry-John’s hoge baas en tijdens zijn bezoek aan Canada hadden zij gevraagd haar te ontmoeten. Wanneer ze aangeeft dat hij gezegd heeft dat ze als ze ooit naar London gaat hem moest bellen en een persoonlijke rondleiding zou krijgen in the palace, zeggen wij enthousiast dat we haar dan in London opzoeken en meegaan 🙂 .

We hebben veel plezier en halen herinneringen op en nadat de biertjes op zijn (en Maico nog een stukje van zijn kies verliest) besluiten we het redelijk nieuwe aquarium van Vancouver te bezoeken.

Een mooi aquarium en aangezien het avond was, was het aardig rustig waardoor we hier gezellig verder konden kletsen terwijl we ondertussen de mooiste en raarste zee wezens aanschouwden (het is het Ripley aquarium van Ripley’s believe it or not). Ook hier de nodige schik als Helen en Bianca klem zitten in een onderwaterkoepel die niet gemaakt is voor 2 lange vrouwen maar eigenlijk voor de kleine kinderen 🙂

Daarna was het al aardig laat en besloten we rond half 9 een restaurant te zoeken voor het avondeten waarna Helen weer terug naar huis moest en wij weer terug naar het hotel want we moesten vroeg in de ochtend ons vliegtuig halen. Maar restaurants blijken schaars in Toronto of wij kiezen steeds toevallig de verkeerde straatjes in te lopen dus pas na lange tijd vinden we eindelijk een restaurantje: Midden Oosters.

Helaas voor Maico schenken ze hier geen bier 🙂 . Hier eten we nog een laatste hapje en vervolgens willen we Helen naar haar auto brengen, alleen…. Helen is vergeten waar ze haar auto nou precies had neergezet in het grote Toronto, want in het donker ziet het er toch allemaal een beetje anders uit dan overdag. Dus uiteindelijk hebben we nog een flinke speurtocht door Toronto gedaan (konden we mooi nog wat meer kletsen 🙂 ) en uiteindelijk met behulp van een aardige jongen op straat toch bij het juiste parkeerterrein uitgekomen, waar we Helen uitzwaaiden. Daarna snel terug naar ons hotel want inmiddels was het half 12. Dat was een erg leuke dag, wij hebben ons goed vermaakt en leuke verhalen gehoord en zijn blij dat het afspreken toch nog gelukt is!

Vancouver:

Na een korte nacht zijn we vroeg opgestaan en hebben we de huurauto weggebracht. Daarna hebben we het vliegtuig naar Vancouver genomen. Hier bleek het een stuk bewolkter, kouder en steeds regenbuitjes. De jas moet hier wel echt aan en ook een lange broek en dichte schoenen zijn geen overbodige luxe. Het weer is een tegenvaller. Over de stad kunnen we nog niet veel zeggen, we hebben een rondje door Stanley Park gedaan en wat door de stad gereden. Het ziet er wel leuk uit, maar met een zonnetje en lekkere temperatuur heb je toch een betere indruk. Echter schijnt het vaak te regenen in Vancouver dus daar moeten we door heen kijken. Het is even acclimatiseren zo vanuit het onverwachts tropische oosten naar dit natte en frisse westen, maar dat went vast ook wel weer. Morgen gaan we de stad verder en goed bekijken. Wordt dus vervolgt…