Rijden, Vliegen & Rijden

Voor zover ik het weet is het vandaag de dag 2014 en als ik mij niet vergis zitten we in Zuid Amerika… Hoe komt het dan dat ik als ik om goed om mij heen kijk Duitse boerderijen zie, een golvend landschap alsof het zuid Duitsland of zelfs Oostenrijk is? Het enigste wat verraad dat we in 2014 zijn is de auto waarin we rijden. Een splinter nieuwe Chervrolet Cruze met nog geen 700 kilometer op de teller.

Om het voor mijzelf en voor jullie wat helderder te maken zal ik maar even een kleine opsomming doen van de afgelopen dagen. Het mag duidelijk zijn Torres del Paine is voor ons afgesloten, helaas helaas. Het is een prachtige omgeving om te wandelen en dieren te bekijken( als je geluk hebt).

Om het park in te komen was geen probleem eruit komen echter was even vergeten door de lokale agent en onze reisorganisatie. Hier kwamen we gelukkig op tijd achter en na behoorlijk wat email verkeer zijn we uiteindelijk opgehaald met een privé chauffeur om naar Puerto Natales te gaan vanwaar we 3 uur met de bus moeten rijden naar het vliegveld in Puerto Arena’s. Maar eerst hadden we even stevig geluncht in het kleine dorpje, waar je met 10 minuten zowel de voorzijde als de achterzijde hebt bekeken maar wat i.i.g. levendiger was dan de Hacienda waar we op verbleven de dagen hiervoor. Na een korte vlucht van 2 uur was het landen in Puerto Montt om van daaruit via een taxi naar ons hotel voor 1 nacht te gaan. De volgende dag zouden we onze huurauto halen en vertrekken naar onze bestemming op het eiland Chiloe.

Dit eiland is klein maar wel het 2e grootste eiland van Chili en wordt bevolkt door koppige mensen dus ik voelde me er erg thuis 🙂 . Maar voordat we aankwamen zijn we eerst nog langs een bekende puinquinplek gegaan waar ze aan echte ecotoerisme doen. je rijd met je auto het strand op via een snelstromende rivier (waarbij je denkt dit is niet goed voor de auto).

Op het strand aangekomen ga je naar de meest vervallen houtenschuur die je ziet met een paar reddingsvesten ervoor en je gaat je zelf afvragen klopt dit wel? Is dit wel verstandig om te doen? Is het veilig en zijn onze spullen veilig in de auto? Gaat onze auto de rivierbedding weer terug overkomen? … Maar goed je denkt dit alleen en je stapt dan de vervallen schuur in om te betalen voor een 20 minuten boottocht met een paar oude vissers die op het strand wonen.

Maar het is het allemaal waard geweest want hoewel het allemaal erg primitief was, hebben we pinguïns gezien en ook totaal onverwacht 2 zeeotters die beide een krab gevangen hadden en daarmee naar de kant zwommen om deze te gaan opeten. De pinguïns de otter waren overigens niet de enige dieren die op de paar kleine zware eilandjes direct uit de kust liggen, want er was ook een pelikaan, een eend die niet kan vliegen, diverse roofvogels en 4 soorten aalscholvers. Al met al meer dan genoeg te zien en het geld absoluut meer dan waard!

De reis gaat verder naar het plaatsje Castro welke midden op het eiland ligt en welke bekend is om zijn paalwoningen en de gele kerk die volledig is opgebouwd uit aluminium golfplaten en waarbij ze niet zo nauw letten op het wel past en of er geen deuk in zit. Net als bij bijna alle andere woningen op het eiland is er niets te merken van degelijke bouw en alle golfplaten zitten vol gaten en enorme deuken. Op sommige plekken lijkt het wel alsof er een orkaan is langs geweest. Echt een schoon en opgeruimde tuin kennen ze ook niet wat alleen maar meer de chaos benadrukt. Maar goed de paalwoningen zien er … niet anders uit behalve dat ze op palen staan en midden in de Tsunami zone liggen… Geen ervaring mee gehad gelukkig!!!

Ook in deze plaats zouden we maar 1 avond slapen waardoor we gisteren naar Puerto Varas zijn doorgereden. Puerto Varas is een klein dorpje aan het merendistrict en omringd door twee vulkanen waarvan de bekendste de Osorno vulkaan is. Normaal zou je deze vulkaan moeten kunnen zien liggen met strak blauw water ervoor (zo zijn alle foto’s van deze plaats) maar wij hebben iets minder geluk helaas. Zoals je kunt zien zijn beide vulkanen voor ons verstopt achter een dikke laag wolken.

Dus om de moet niet te verliezen dachten w als de vulkaan zich niet laat zien dan gaan we wel naar de vulkaan toe, en dat deden we dan ook vandaag.

Na een dik uur hiken en een waterval later kwamen we dan onderaan de vulkaan om deze met onze auto te gaan beklimmen. Dit duurde ongeveer 20 minuten en eenmaal boven bleek het nog net zo bewolkt te zijn al beneden dus de top was niet te zien en om door de wolken via een stoeltjes lift naar boven te gaan ( niet de top) had ik niet zo heel erg veel zin in. Dus dat werd weer terug rijden. En onderaan de vulkaan stond een verrassing klaar voor ons.

Een vosje we weten niet of het een grijze of een rode vos is maar het is een klein vosje wat erg nieuwsgierig was en totaal niet bang. Wel bleef hij of zij op een veilige afstand en als je dacht ik doe de deur open dan was de vos weg om even later weer te kijken wat er allemaal gebeurde in zijn bos. Dus met respect dit diertje behandeld en een aantal foto’s gemaakt als bewijs.

En nu wou ik dat ik toch een betere zoomlens had dan 105mm…. dat wordt sparen 😉

En toen begon de Twilightzone… de rest van de toeristische route rondom het meer leek wel alsof we 50 tot 60 jaar terug in de tijd gingen naar Duitsland. Alle huisjes hier hebben veel weg van de Duitse bouwstijl en dat is erg vreemd we kwamen zelf een hotel tegen dat zichzelf noemde Hotel am See.