Pucon een belevenis op zich

Nadat we eergisteren vanuit Puerto Varas naar Pucon vertrokken is er niet veel gebeurt en eigenlijk ook juist wel weer veel gebeurt. Vanuit Puerto Varas naar Pucon rijden is niet zo boeiend tot dat je bij de vulkaan Villarrica in de buurt kom, dan merk je dat het spannend begint te worden want hier gaat het om in deze omgeving. Het maakt niet uit wat je hier gaat doen het zal hoogstwaarschijnlijk met de vulkaan te maken hebben.

Nadat we ingecheckt waren in onze super kleine kamer zonder echte gordijnen zijn we de binnen”stad” maar ingegaan om te kijken wat we gisteren konden gaan doen. En eventueel wat we de zelfde dag nog konden doen.

Van dat laatste is niet veel meer van terecht gekomen. Wel hadden we na flink wat wikken en wegen een besluit genomen over de beklimming van de vulkaan. Dit zouden we gaan doen en ik vind dat zeer dapper van Bianca aangezien ze hoogtevrees heeft en niet gewend is om zulke inspannende activiteiten te ondernemen. Daarbij komt nog kijken dat Bianca zich heel goed heeft ingelezen en dat deze vulkaan meerdere mensenlevens heeft geëist tijdens een beklimming door domme toeristen zoals ons. De laatste keer was in 2012. Maar desondanks zouden we het toch gaan proberen en we zouden stoppen wanneer het niet meer prettig werd en veilig voelde. Super trots en blij want ik wou dit erg graag doen met mijn impulsieve gedrag.

De beklimming

Eenmaal begonnen aan de beklimming bleek al snel dat de skilift die ons naar een hoger beginpunt zou kunnen brengen niet werkte en onze gids vond de eerste lift ook niet nodig want deze was wat duur. Dus ter plekke werd de beproeving nog zwaarder want door dit besluit kwam er een uur extra lopen bij. Zoals je misschien weet gaan Bianca en ik niet op wintersport en een berg beklimmen in besneeuwde condities is niet iets waar wij ervaring mee hebben en dan is een uur veel tijd voor ons.

Het was gelukkig niet een moeilijk stuk en vanaf het restaurant waar je als vrouw de laatste sanitaire stop kunt houden totdat je weer beneden bent begint de klim pas echt. Het is dan een steile helling omhoog naar het eind punt van skibaan alvorens je na 1,5 uur extra lopen op de gletsjer zelf stapt. Op de gletsjer zelf wordt je blootgesteld aan de elementen en dat is koud zelfs op deze wolkeloze dag. De wind sneed en de felle zon maakte het lastig om te zien waar je moest lopen. We hadden in eerste instantie gehoopt dat dit deel iets minder zwaar zou zijn maar helaas het mocht niet zo zijn. Dit deel was steiler en door de wind een stuk moeilijker.

Na wat leek een omweg kwamen we iets uit de wind te lopen en al zigzaggend kwamen we dan echt op het breekpunt. Dit is ongeveer 45 tot 1 uur van de top en de hoogtevrees van Bianca maakte het onbedoeld moeilijker. Na een korte stop om een besluit te nemen is onze gids Sergio zo aardig geweest om wat extra begeleiding te geven en gezamenlijk gingen we dan stap voor stap verder omhoog.

Het werd vanaf dit punt eigenlijk alleen maar recht omhoog en met hoogtevrees is dat absoluut niet prettig. Ik heb geen hoogtevrees maar ook ik vond de smalle looppaden die te plekken werden gemaakt erg steil en voelde me ook niet geheel op het gemak. Dus een dubbele hulde aan Bianca! Het laatste stuk is absoluut het zwaarste stuk maar uiteindelijk hebben we het gehaald!!! En het uitzicht is echt voortreffelijk! Het enigste wat we wel jammer vonden was dat de vulkaan vol zwavelzuur rook stond wat ons belemmerde om binnenin te kijken… Maar goed niets aan te doen.

De weg terug was makkelijk en erg leuk. Na eerst een half uur het steilste stuk te hebben terug gelopen was het tijd om gebruik te maken van de langste natuurlijke glijbaan waar wij ooit vanaf gegaan zijn. Het is een 4 kilometer lange trip naar beneden op je gat door sneeuw en ijs. Dit maakte de dag verder helemaal goed! Binnen no-time at all waren we weer terug bij de basis en dan te bedenken dat onze beklimming 6,5 uur duurde en de afdaling ongeveer 1,5 uur niet het lopen meegerekend want dan kom je op een uur op 2,5 a 3 maar goed leuk was het wel!

Pucon heeft ook een aantal thermen waar je tegen betaling gebruik van kan maken en wij vonden wel dat we dit verdient hadden. Dus wij na even wat gegeten te hebben weer op pad met de auto naar de thermen toe. Uiteraard reden we eerst verkeerd maar dit leverde wel een prachtige zonsondergang op met uitzicht op de vulkaan. Toen we weer goed reden kwamen we aan in een thermen Peloza (of zo iets) wat bestond uit een 1 bad althans we zagen er maar 1 want het was donker. Hier hebben we 2 uur in liggen dobberen voordat we terug naar het hotel moesten. Want helaas ook aan Pucon komt een einde en dat is dan weer vandaag.

We gaan zo op weg naar Temuco om het vliegtuig naar Santiago te nemen het laatste deel van de reis. Hier hebben we geen bericht over geschreven, bekijk daarom de afbeeldingen in onderstaande galerij voor een impressie.