Gisteren hadden we na een wel verdiende nacht slapen een simpel maar vervullend ontbijt gehad. En gisteren stond de pony trek op het programma, dit is voor Bianca en mij voor het eerst dat we op een pony zitten. Bianca had een witte met een geheel eigen wil en die van mij was een groot mannetje.
Eigenlijk waren ze beide zo groot dat ze in Nederland zouden doorgaan voor paard ipv pony.
We gaan deze uitdaging uiteraard niet aan zonder een gids en daarom ging ramsotili (ofzo iets een lastige naam en ik ben al zo goed in het onthouden van namen) mee. Na even gewend te zijn aan onze paarden gingen we dan op pad naar wij dachten eenvoudig de heuvel af.
Dit was alleen niet het geval de eerste paar honderd meter ging heel goed. Maar toen zagen we de weg of het pad niet meer, wat blijkt het pad ging langs de berg helling naar beneden over hele smalle paden. Wij dapper als we zijn gewoon doorgaan alsof het ons helemaal niets deed maar ondertussen (de details bespaar ik jullie, maar 1 geef ik toch prijs een schone onderbroek was bijna nodig)! Maar goed ik kan dit schrijven dus het was goed gegaan.
Eenmaal beneden in het dal wij op weg naar de waterval die we de dag ervoor ook hadden gezien. We hadden nog even de gedachte waarom doen we ons dit aan voor iets wat we al gezien hadden. Maar goed de waterval wachten op ons dus wij dapper verder. De trip door het dal verliep heel gemakkelijk en we hadden het idee van mooi het ergste is achter ons. Nope dus, de gids gaf doodleuk bij mij aan dat ik de berg weer op moest gaan en aangezien ik voor opliep zou Bianca mij volgen. De berg op was niets minder dan doodsangst uitslaan omdat het een zigzag was waarbij de vallei onder ons letterlijk een paar centimeters verwijderd was en we de paarden over nog smallere weggetjes en door bosjes moesten leiden dan toen we naar beneden gingen. Ik zeg wel dat wij de paarden leiden maar eigenlijk liepen ze gewoon het pad wat ze al kende in wisten daarom heel goed waar ze moesten staan.
Bij de waterval aangekomen waren dezelfde jongens er weer (die hadden ons al lang zien aankomen)en zijn we onder begeleiding opnieuw naar de waterval wezen kijken en nu nam ik de foto’s deze bleken achteraf mislukt. Eenmaal terug bij het paard ging de weg naar rotsschilderingen ondertussen zaten we al een paar uur op een paard en het gevoel uit de benen begon te verdwijnen. De rotsschilderingen waren erg mooi om te zien en daarom ook we de afdaling waard. Toen we terug bij de paarden kwamen bleek dat het paard van Bianca er absoluut geen zin meer in had en er vandoor ging waarop de gids Bianca zijn paard aanbood en zelf ging lopen. Heel tof van hem extra grote fooi en een goed cijfer voor zijn beoordeling.
Bij de hut aangekomen bleken onze ledematen toch wat verzorging nodig te hebben en daar was de douche erg goed in.
Jammer genoeg zat de schrik er alweer snel in want bij terugkomst in de kamer kwam er een grote vogelspin achter het gordijn vandaan. Hij zette koers naar onze bagage maar heeft deze helaas voor hem niet gehaald.
Navraag in de bar wees uit dat deze spinnen nog wel eens met ze 2en zijn dus je begrijpt het slapen die nacht ging absoluut niet van harte!
Vroeg in de ochtend zijn we het bed uitgegaan om onze spullen te pakken en de rekening te betalen en om nog een boom te kopen voor de bevolking, tevens heb ik een groot deel van me bagage ingeleverd bij de receptie (hun zorgen voor de verdeling) omdat ik vond dat de vriendelijke mensen in het dorp het beter konden gebruiken dan ik, en als ik het bij humanitas dump weet ik niet wat ermee gebeurt en wie ik ermee help, nu wel.
Na ons ontbijt gingen we op pad nog even een laatste blik de vallei in toen we door de pass reden.
Onderweg is er niet veel gebeurt behalve dat we bij de tankbeurt een beestje aangeboden kregen door een jongen. Hier was het personeel niet zo blij mee waarop een woordenwisseling kwam hoofdzakelijk afkomstig van de jongen met het beestje.
De rit zelf had vele mooie vergezichten en deed wel een beetje denken aan de trip door momunent vallei, waarschijnlijk was het weinige slaap van de avond ervoor en de lange trip vandaar de reden dat ik in een onoplettend moment zo de weg afreed met 2 banden. Ik was weer gelijk wakker kan ik je vertellen. Bij mountain zebra hebben we nog een korte route gereden en daar zagen we de bruine hyena snel voor ons wegrennen.
Morgenochtend gaan we kijken of we de zwarte neushoorn kunnen spotten want die hebben we nog niet gezien en misschien als we dubbel geluk hebben zien we wel een grote kat.
- herman en joke zei
- zeg al gaven ze mij geld toe dan deden wij nog niet wat jullie gedaan hebben maar hebben jullie nu geen zere kont het is een hele belevenis zeg dit halen ze jullie niet meer afhet was wel durven zeg petje af
wij genieten echt van jullie verhalen wat mooi
groetjes herman en joke - 20 september 2009 18:56
- maico zei
- Hoi Herman en Joke, we vinden het heel leuk om jullie reacties te lezen! En uiteraard geven we reactie op jullie vragen.Ja we hebben een zere kont Bianca meer dan de mijne maar desalniettemin het is best een blauwe plek al is die niet te zien:-).
Hier gaat alles nog goed we schrijven vandaag nog een nieuwe blog over Addo maar voor jullie de scoop we vonden het heel erg mooi!
Gr. Maico en Bianca
- 21 september 2009 17:56
Zo te zien hebben jullie zwaar zere konten en veel gelachen en toch ook erg veel in je broek gescheten wgagagaga. Maaaaar het was allemaal de moeite waard denkt maico mmm .
Wat is jullie volgende idee dan op een nijlpaard door het water rennen hihi geintje hoor.
Jongen je moet maar zo denken het is een droom die uitkomt voor jullie en geniet van elk ding wat je kan doen.
Ik vind jullie verhalen wel grappig om te lezen vooral als je broek bijna vol zit whahahah.
Ik lees je volgende verhaal wel weer magyver…..
Groeten Erwin en Else