Etappe 7 Salar de Uyuni en de omgeving

Een bericht om de afgelopen dagen even bij te werken. We hebben jullie achtergelaten bij de zilvermijnen van Potosi. Na dit avontuur zijn we de volgende dag met het openbaar vervoer naar Uyuni gereden, een rit van ongeveer 4 uur waardoor we daar ergens in de middag aankwamen. Na te zijn ingecheckt in een hostel wat meer op een grote B&B leek hebben we de stad zelf bekeken. Het is op het oog niet interessant genoeg om puur voor de stad hierheen te gaan. Er is 1 straat waarin “winkeltjes” staan en welke wordt opgeleukt met een pleintje. Maar dat is het dan ook wel. Verder is het net een vervallen stad in een woestijn ware het niet dat er veel mensen buiten rondlopen. Na een snelle hap hop het zachte bedje in voor een goede nachtrust want de volgende ochtend 7 uur zou ons Salar de Uyuni beginnen.

Salar de Uyuni

Dag 1 van de 3 daagse excursie

We zijn opgehaald door Laura en René, Laura is onze Engelstalige gids en René een erg aardige gids/chauffeur maar communiceren gaat niet echt zonder Laura als tolk te gebruiken. Laura is blij om te vertellen dat we de tour van 3 dagen tegen de klok in doen, waardoor we niet in colonne rijden met tientalen andere Jeeps en we dus altijd andere toeristen op de foto zetten. En dat vinden wij uiteraard geen enkel probleem want de toerist uithangen vinden we leuk maar ze tegenkomen tja daar zijn we wat minder van gecharmeerd. 😉 .

We beginnen onze tour vanuit Uyuni naar San Cristóbal een mijnwerkersstadje met geld, het ziet er hier heel anders uit dan in Potosi, de paar huizen die er staan zien er verzorgd uit even als het her opgebouwde kerkje. Na een korte pauze hier rijden we verder de vlakte over richting de eerste heuvels en vulkanen in de buurt van Argentinië en Chili. Hier liggen de meren Laguna Verde en Laguna Blanca in één woord fantastisch hoe deze meren zich uitstrekken met de bergketens erachter en wat een ongelofelijke mooie diepe kleuren!

Vanuit deze plek wat het verste punt is van de hele tour rijden we via de Dali woestijn terug richting de Geisers van Sol de Manãna een surrealistisch landschap die meer weg heeft van een maanlandschap dan wat we hier op aarde kennen. Met de deels laag hangende zon is dit echt een juweel om even te stoppen. Maar we moesten wel voorzichtig zijn want het blijven geisers en de grond is broos. Dus we waagde ons niet al te dicht bij de rand.

Onze eind stop van vandaag is Laguna Colorada een prachtige rode laguna waar het wemelt van de Flamingo’s zeker zo tegen de avond aan verteld Laura ons. En met de ondergaande zon hier worden we getrakteerd op een bijzondere ervaring. Het werd al laat dus rijden we in het donker naar onze basic slaapzalen waar we de nacht verblijven. Het is er stervenskoud en het hoek waarin we liggen bevat 4 bedden waar we met 3 personen slapen wij en Laura. We hebben geluk dat Laura een vierpersoonskamer heeft geregeld anders hadden we een kamer moeten delen met 7 andere mensen. Na een bevroren nacht en een snel ontbijt op naar dag 2.

Dag 2 van de 3 daagse excursie

Het was een koude nacht en een warme douche kennen ze niet hier. Dus na een verkwikkende wasbeurt onder de ijskoude kraan (het was zeker min 9), aan het ontbijt en de auto inpakken. Onze eerste stop is Arbol de Piedra of in het Nederlands gezegd de versteende boom. Een rotsformatie die aan de bovenzijde breed is en aan de onderzijde door slijtage van de elementen dunner is. Dit komt door verschillende factoren waarbij de mineralen in het gesteende de belangrijkste factoren zijn. En ja hier kwamen we de eerste echte toeristen tegen… maar gelukkig gingen deze alweer snel weg waardoor wij gezellig in de kou daar de omgeving konden bezichtigen. Met een idioot gave lucht waarbij we diverse prisma’s zagen in de wolken was deze ochtend goed begonnen. Deze prisma’s kun je het beste voorstellen als een regenboog maar dan in de wolken en lucht, maar dan geen boog je ziet alleen de kleuren aan de hemel staan. Misschien net wel zoiets als de Aurora in het noorden van de wereld.

Hiervandaan ging de rit verder langs diverse berghellingen en vulkanen, het is hier echt een super vulkanisch gedeelte van de Andes overal waar we kijken zien we wel vulkanen met de mooiste kleur afzettingen, zo reden vandaag voordat we het NP uitgingen langs een vulkaan met 7 verschillende kleuren, deze verschillende kleuren zijn eigenlijk verschillende mineralen vanuit de berg, het geeft een rustgevend beeld en schilderwaardig.

De weg vervolgt zicht richting de 4 languna’s waarbij we stoppen bij 3 languna’s om de Flamingo’s te bekijken en te fotograferen. De eerste stop was Laguna Ramaditas een kleine languna met een bevroren oppervlakte, hier zagen we een vosje die mooi bleef staan voor een fotoshoot. De 2^de laguna hebben we overgeslagen omdat deze zo giftig was dat er eigenlijk nooit vogels waren deze lagauna heet Honda. De 3^de laguna Charcota was een weelde Flamingo’s en andere vogels. We hebben hier toch zeker wel een uur rondgelopen en genoten van alle vogels. De weg naar het 4^de meer was een echte 4×4 weg, met een normale auto zal je er gewoon niet komen. Overigens kan je hier beter überhaupt geen normale auto nemen want je komt hopeloos vast te staan in het zand en de modder. Ook de 4^de laguna Cañapa meer was weer het bekijken waard wel aanzienlijk minder vogels maar de omgeving was meer dan genoeg.

Na het genieten van de meren was het tijd om te gaan lunchen op een berghelling met uitzicht op een vulkaan die nog na rookte. Deze vulkaan grenst aan Chili dus we hadden onze paspoorten al in de hand. Maar we gingen de grens niet over in plaats daarvan reden we naar één van de eerste zoutvlakten op weg richting San Juan. Wat ons vooral zo verbaasde was de weidsheid van het geheel enorme oppervlakten om te overbruggen terwijl de bergen zo dicht bij lijken. Na het oversteken van een spoorrails (favoriete fotografieplek van vele vakantiegangers), was het nog een dik uur rijden naar San Juan, waar Laura voor ons een kamer in een zout hotel heeft geregeld! Echt super tof want hoewel het nog koud was is dit wel veel beter dan een slaapzaal.

In San Juan zijn we nog naar het lokale museum geweest wat omgeven werd door een Necropolis die toch best wel bijzonder te noemen is. Wat je misschien niet weet is dat op Salar de Uyuni je omgeven wordt door koraal. Hier lag vroeger een meer van onvoorstelbare proporties! Dit meer was zout en de enige plekken die hieraan herinneren zijn natuurlijk de Laguna’s maar ook al het koraal wat over het gehele gebied te vinden is. En nou is dit precies waar de vroegere inwoners (van voor Christus) hun tombes mee gemaakt hebben. Ze legde hierin hun overledenen en konden via een gat in contact blijven met hun overledenen. Deze Necropolis is dus best bijzonder a omdat het gemaakt is van koraal en B omdat je nog goed kunt zien hoe vroeger met de doden omgegaan werd.

Na een bord spaghetti was het weer bedtijd om vandaag (ik schrijf het om de laatste ochtend van de excursie vlak voordat we vertrekken) naar de echte zoutvlakten en grotten en bergen te gaan. Ik ben benieuwd hoeveel foto’s ik vandaag weer neem 🙂 .

Dag 3 van de 3 daagse excursie

Deze aanvulling schrijf ik vanuit La Paz na de nachtbus te hebben genomen die als een bezetenen over de onverharde wegen reed met als gevolg dat de bagage door de cabine vloog en er niet heel erg veel geslapen is door ons. Maar we kunnen gelukkig terugkijken op een prachtige dag op de zoutvlakte van Uyuni. Na alle tassen/ koffers in de auto te hebben geladen was onze eerste stop vandaag de koraalgrot (galaxy cave), op zichzelf wel een beetje bijzonder maar ik vond het niet de moeite van omrijden waard, maar goed het hoorde bij de route en zo slecht was het nou ook weer niet. De grot is volledig van koraal wat gesmolten is door lava en dat levert een spinnenweb structuur op.

Hiervandaan gingen we direct de zoutvlakte op, we zijn er geweest in het droge seizoen dus de bekende spiegeling kunnen we niet zien maar we kunnen wel genieten van een echte witte ondergrond. Het lijkt redelijk saai een hele dag rondrijden over een zoutvlakte en er gebeurt ook niet heel veel maar het uitzicht… onbeschrijfelijk! De weg gaat naar één van de vele eilandjes midden in de vlakte(Isla Incahuasi). Het is eigenlijk gewoon en meer met zwaarwater tot wel 500 meter diep waarop een dikke laag zout ligt. Dik genoeg om eroverheen te rijden. Op dit eiland hadden we een bijzonder uitzichtpunt over de gehele vlakte, en het leuke is dat we hier ook een enorme lading aan cactussen te zien kregen.

Na deze tussen stop en klim was het toch wel tijd voor een lunch en de wel bekende funny pictures op de zoutvlakte.  Onze gids Laura is één van de eerste die hiermee begonnen is en we waren dus in goed gezelschap. Ik zal de foto’s voor zichzelf laten spreken.

Na een bezoek aan het eerste zouthotel met een hommage aan de Dakar, gingen we langzaam maar zeker op weg naar het kerkhof van de treinen. Van hieruit hadden we een bizarre zonsondergang om van te genieten. Het kleurenspel vond ik echt geweldig en Bianca vermaakte zich prima op de schommel gemaakt tussen de treinen in. Al met al een prima afsluiting van een driedaagse top excursie!