10:15 Maico loopt naar de ontbijtzaal toe voor een flink stevig ontbijt na de lange dag van gisteren. Maar helaas het ontbijt is door de weeks geopend tot 10:00 i.p.v. 10:30 en dus zijn we te laat. Enigszins teleurgesteld eten we nu maar een yoghurtje en een mandarijntje als ontbijt. Wat brengt deze dag ons in dit bijzonder mooie land. Echt hier hadden we veel eerder naar toe moeten gaan.
We willen vandaag de tree statues gaan bekijken nog voor onze 2de sneeuwscooter safari om 15:00. Hiervoor moeten we boven op de berg zijn en deze zouden we dan alsnog gaan beklimmen via de gemiste trap van gisteren. Deze trap hebben we gemist op 15 meter na. Maar in het donker zie je niets meer behalve sneeuw en zwart. Helaas van gisteren. Maar nu hebben we de trap gevonden en beginnen we aan onze 700 treden tellende uitdaging de berg op naar het panoramahotel.
De klim duurt zo’n half uurtje en eenmaal boven is het uitzicht echt wel heel erg fraai. Jammer dat we dit gisteren niet gezien hebben. Maar we willen de tree statues bekijken dus bij wat navragen blijkt dat we daarvoor nog verder om hoog moeten gaan en dat dit zeker wel een uur zou duren voordat we boven zouden zijn. Met de nog te nemen excursie in ons achterhoofd beginnen we aan de wandeling langs de weg omhoog. Er werd gezegd dat je deze tree statues overal zou kunnen zien gewoon een klein eindje verderop. Nou we hebben een flink stuk gelopen maar geen beeld gezien hoor! En het werd als maar later. Het bleek dat het net vandaag te warm is geworden met -5 en de sneeuw is gesmolten van de bomen.
Na nog een stukje verder te zijn gelopen was het toch echt tijd om onverrichte zaken terug te gaan naar de kamer om ons thermopak aan te trekken over onze warme kleren heen. Want we gaan weer sneeuwscooteren! We hebben er zin in ondanks dat het wederom hetzelfde excursiebureau is. We hadden nog even de hoop dat we niet Fabiano zouden krijgen als gids maar helaas ook vandaag is hij onze gids.
De scooter safari vandaag zou zijn in het middaglicht maar de wolken en de sneeuwstorm die is op komen zetten verhinderen dit. Het is werkelijk een nachtrit midden op de dag. We zien niet veel en hoewel we het rijden erg leuk vinden is het niet echt een enorme toevoeging aan onze ervaring. De rendieren die we halverwege zagen moesten we opzoeken in het donker want zichtbaar waren ze niet. Na een korte stop bij de rendieren en wederom een warme bekertje bessensap beginnen we aan de weg terug naar het kantoor van Lapland Safaris.
Om 19:00 hebben we weer bij hetzelfde bureau een nacht sneeuwscooter safari genaamd de jacht op het Noorderlicht. Deze duurt 3 uur. Maar zoals verwacht is de gehele weg geen ster te zien. Dikke wolken en laaghangende mist dat is wat we krijgen. Geen sneeuw gelukkig maar de hemel is ver te zoeken. Het scherm van de sneeuwscooter is bevroren en kun je niet doorheen kijken, maar de wind en sneeuwstorm van eerder is gelukkig gaan liggen waardoor de lucht veel minder koud aanvoelt dan de safari een paar uur eerder.
Deze scootertrip delen Bianca en Maico voor het eerst een sneeuwscooter i.p.v. ieder een eigen. En er bestaat bij de stop op de helft van de excursie de mogelijkheid om te kunnen wisselen van bestuurder. Op de helft van de route stoppen we weer bij een Kota aan een meer en ditmaal nuttigen we een worstje geroosterd op het open vuur met een warme bessensap. En hoewel Maico sneeuwscooter rijden erg leuk vindt laat hij Bianca ook het tweede deel rijden. Waardoor ze de volledige excursie heeft gereden. De avond is gelukkig droog en we kunnen iets verder weg kijken maar het Noorderlicht zien we niet.
Althans… De gids zag het Noorderlicht niet. Maico die zat te chillen achterop ziet bij het einde van het meer ineens een rare wolk ontstaan en deze wolk krijgt een kleur. Hij roept tegen Bianca dat ze langzamer moet rijden en dat ze links van haar moet kijken.
Op het einde van het meer blijkt dat de wolk die Maico zag een echte niet te missen Noorderlicht uitbarsting was vol van kleur en zo ongrijpbaar als het maar kan. Snel pakt Maico alle spullen uit de tas en begint foto’s te nemen. Hier kunnen we wel uren naar kijken. Maar helaas dat mag niet want we moeten terug naar het excursiebureau om de sneeuwscooter terug te brengen.
Bianca offert zich op door alleen terug te gaan en Maico op het meer achter te laten om te fotograferen. Een soort van tegemoetkoming omdat ze de hele route mocht rijden. Maico vind dit natuurlijk super en spreekt af dat hij Bianca op het meer terug ziet.
Bianca is een halfuurtje weg en komt terug gelopen naar het meer wanneer het Noorderlicht weer een klein showtje geeft. In de tussentijd heeft ze niet veel gemist en de wandeling door het bos is niet eng omdat er redelijk wat mensen van en naar het meer lopen i.v.m. de goede berichten voor het noorderlicht en met behulp van een hoofdlampje is het bos goed verlicht.
Na nog een dik uur op het ijs te staan komen de wolken op en besluiten we om toch maar naar de kamer terug te gaan omdat we morgenvroeg op moeten. We hebben immers een date met de Kerstman.
Toch nog beloond met het prachtige licht en wat een prachtige foto’s weer vooral de eerste echt fantastisch!