Waar waren we ook al weer gebleven oh ja we zaten in Cusco en we hadden de trein naar Machu Picchu moeten nemen. En dat is gelukt! Wat een ervaring zeg, een enkel spoor welke niet recht ligt zorgt ervoor dat de 3 a 3,5 uur durende treinreis een schommelervaring is. Maar dan wel één met een briljant uitzicht! Onze tickets waren voor de Expeditie trein, wat inhoud dat er een redelijk groot panorama dak in de trein gemaakt is zodat je naar boven kan kijken om de bergtoppen te kunnen zien. Want de trein gaat door het dal met links en rechts bergtoppen die ruim 1 km boven je uitsteken. De ervaring is ongekend!
Na de treinrit vanaf Poroy (een half uur met de taxi vanuit Cusco (en 30 sol armer) kom je aan in Aqua Calientes het dorpje wat de toegang naar Machu Picchu biedt en wat bekend staat om zijn hot water springs, waar wij ons op hadden verheugd in Nederland. Toen we in Uyuni in de koude wind bij een mooie natuurlijke bijna lege hotspring met uitzicht over een meer stonden te twijfelen of we wel of niet de hot pool in zouden gaan en onze gids ons de optie gaf want qua tijd zat het bij het tijdschema in, maar ze wel uitte dat ze zich enigszins zorgen maakte i.v.m. de koude wind en dat i.c.m. het al niet helemaal fit zijn (i.v.m. darm en hoofdpijn klachten destijds), besloten we toen niet in Uyuni de hotspring in te gaan met het excuus: we gaan nog naar Aqua Calientes, het dorpje bekend en genoemd naar zijn hotwatersprings!
Maar tijdens onze excursie in de Heilige Vallei kwamen we een Nederlands stel tegen waarvan we veel tips kregen voor Aqua Calientes en Machu Picchu, waaronder dat zij op Tripadviser heel veel negatief commentaar hadden gelezen over de hotwaterpools en niet zijn gegaan. Wij hebben dus ook even op Tripadviser gespiekt en daarna ook besloten ervoor te bedanken: plaatjes van kleine betegelde (natuurlijke?) waterpools met hutje mutje tegen elkaar aan geplakte mensen… Nee dank je… wij hebben de zwembroek en bikini dus ook in ons hostel in Cusco gelaten. (we mochten op de treinreis maar 8 kilo incl. het gewicht van de tas/koffer zelf mee, dus de rest moesten we in een bagage stalling achterlaten. Achteraf werd dat overigens niet eens gecontroleerd…).
Een andere tip was: als je naar Machu Picchu gaat smeer je dik in met deet (insectengif), want er vliegen “kleine bloedzuigende vliegjes” rond en ze lieten hun rode gestippelde arm zien en als aanvulling melden ze dat ze daar nog dagen “plezier” van hadden gehad na terugkeer uit Machu Picchu. Gelukkig hadden wij nog deet mee die we vorig jaar gekocht hadden bij de arts die ons volgespoten had met alle benodigde inentingen voor Zuid-Amerika (DTP, Hepatitus A, Gele Koort, Buiktyfus, de hele cocktail).
Aangekomen in Aqua Calientes zouden wij opgehaald worden door iemand die een bordje omhoog zou houden met de naam van ons hotel, want er rijden geen taxi’s in Aqua Calientes, zo stond op onze voucher van het hotel vermeld. Na het verlaten van het station stonden er inderdaad een hoop locals met bordjes van hotel namen en passagiersnamen omhoog te roepen, maar… niemand voor ons (deja-vu van toen we ’s nachts voor het eerst aankwamen in Santa Cruz Bolivia en onze transfer ons ook vergeten was op te halen). Nadat we aan iemand in het half Spaans/Engels hadden gevraagd of zij wisten waar onze hoteltransfer zou kunnen staan bleek het een heel klein dorpje te zijn met alles op loopafstand en we hoefden slechts de overdekte markt te passeren, een brug over de rivier en dan een keertje links of rechts en dan waren we er al. Na slechts enkele minuten lopen hadden we ons hotel gevonden voor vannacht. Een prima hotel mooi tegenover de bushalte naar Machu Picchu voor morgen (heel) vroeg.
Je merkt hier wel dat het een hele andere omgeving en natuur is dan de rest van de reis die wij in Bolivia en Peru tot aan Cusco hebben gehad. Hier zie je meer een soort van regenwoud en dus ook torren, kevers en nachtvlinderachtige fladderaars :-). Maar ook een heerlijk zonnetje ondanks dat Google regen had voorspelt. Beter!
Na onze spullen in de hotelkamer te hebben gegooid en we onze bustickets hadden gekocht voor morgenvroeg besloten we het dorpje te verkennen. Het is echt heel klein met een treinstationnetje en wat kleine winkeltjes en veel restaurants verscholen in een soort kloof tussen de bergen. Na de overdekte markt te hebben verkend zijn we op een muurtje gaan zitten om even in het zonnetje te genieten en te rusten. Maar hé wat was dat nou??
Een zwerm kleine fruitvliegjes… voelen we nu een prikje? Op Maico’s arm zien we een bloed druppeltje… “dat is volgens mij van gisteren” probeert ie nog. Maar al snel voelen we meerdere prikjes en verschijnen er meer bloedvlekjes… Dit zijn die beestjes waar de Nederlanders het over hadden! Wij domme toeristen dachten dat die niet in het dorp zouden zitten en alleen hoog boven in de bergen tussen de bomen en het gras. Snel naar het hotel in insmeren met deet. Nadat we de winkeltjes en het pleintje aan het verkennen waren kwamen we erachter dat ze ondanks de deet nog steeds honger hadden en bleven bijten/steken.
We vluchten een restaurant in voor een uitgebreide lunch maar ook hier was je niet veilig. Nadat het ons wel erg begon te irriteren (zowel de zwerm om je heen die continu toehapt als de letterlijk irriterende bultjes die je ervan krijgt) zijn we maar weer terug onze hotel kamer in gevlucht. Na een tijdje tv zappen en het besef dat we ons zo nog wel een paar uur konden vervelen besloten we een duo Inca massage te boeken bij een tip van tripadviser. En ze bleken nog plek te hebben ook. Na een deels relaxte en deels hardhandige massage 🙂 was de avond inmiddels aangebroken en konden we met een afhaal pizza heerlijk ons hotel bedje in kruipen voor onze trip morgen ochtend naar Machu Picchu. De wekker gaat om 4 uur!
Na deze wel verdiende nachtrust werden we al vroeg wakker, we dachten namelijk voor aan de rij van de bus te kunnen aansluiten als we maar vroeg genoeg waren. Dus een half uur voor de eerste bus vertrok stonden we buiten. Wat bleek dat dachten de vele andere toeristen ook dus wij achteraan een lange rij aansluiten. Gelukkig viel het allemaal wel mee en waren we uiteindelijk 5 minuten na opening van het archeologische park binnen. We hadden een paar doelen namelijk het gehele park zien en niet gestoken worden door die vervelende vliegjes en als laatste de toeristen meute proberen te vermijden. En dan met nadruk op proberen want het gaat je zeker niet lukken hier.
De eerste stop een standaard overzichtspunt met de ruïnes voor je en de berg die op een hoofd lijkt daarachter. Na deze korte stop besloten we naar het nabijgelegen Zonnepoort te gaan lopen, wandelaars die terugkwamen zeiden dat het niet ver was en dat je het met 45 minuten wel zou redden. Dat klopt ook als je een goede conditie hebt en je niet stopt. De route was toch wat langer dan wat deze toeristen aanwezen want op het plateau waarvan wij dachten dit is het bleek dat we nog maar op de helft waren. Dus nog even door bikkelen want we wouden het toch wel zien.
Vanaf deze bijzondere plek heb je het overzicht van Machu Picchu wat de wandelaars die 4 dagen lopen zien, en wat de vroegere Inca’s zagen toen ze aankwamen bij Machu Picchu. Een fantastisch uitzicht echt onbeschrijfelijk en foto’s doen geen recht aan het panorama wat je voorgeschoteld krijgt. We konden wel geteld 15 minuten genieten voordat het onze “gods window in Afrika“ werd, helemaal pot dicht met mist en wolken. Gelukkig duurde dit ook niet heel erg lang en kregen we na een tijdje toch weer het uitzicht waarvoor we het Inca pad gelopen hebben.
Op de terugweg hebben we wandelaars nog even aangemoedigd dat ze er bijna waren en daarna begon de ellende van de vliegjes en toeristen. De stad is eigenlijk ingedeeld in 3 kleuren rood, blauw en geel waarbij Rood de route vanaf de ingang is tot halve wegen de ruïnes en Blauw is de route voor terug naar de poort. De Gele route is een alternatieve route welke we niet gelopen hebben. Dus Rood en Blauw voor ons. We zijn letterlijk elk huisje en straatje doorgelopen en het was er warm, zo warm dat je graag zonder jas zou willen lopen maar tja de vliegjes eten je dan levend op!
Vooral als je zwarte kleren en een zwarte tas aan hebt wat wij dus hadden. Feest voor de beestjes en irritatie voor ons…Maar we lieten ons niet uit het veld slaan ook al kreeg ik de eerste allergische reacties op mijn handen, ik leek wel een bokser met blessures. De verschillende tempels en huisjes hebben diepe indruk achtergelaten en het is ondanks de drukte en de vliegjes een prachtige afsluiting van onze vakantie geweest!
Er is te veel moois om op te noemen dus kom de foto’s maar bekijken :-). Nadat we 5,5 uur te hebben gewandeld door het park was het tijd om terug te gaan, en dat deden we lopend. We wouden wat geld besparen en dit leek ons wel een leuke oplossing. Er gaat namelijk een pad van ruim 1km naar beneden naar het dorp toe, dit scheelde ons zo’n 24 dollar of te wel 80 sol. En daar kan je hier wel van eten 🙂 . Op de helft van de route hadden we toch wel wat spijt de treden zijn hoog en het pad is stijl wat na al die uren rondlopen in het park zijn tol begon te eisen. Maar bikkels die we zijn, bleven we doorlopen en na een uurtje kwamen we dan weer aan in het centrum bij ons hotel uitgeput en al.
Een uurtje rusten en daarna weer het centrum in om wat te eten, want om 4 uur ging onze trein terug weer. Hier valt niet veel over te melden behalve dat deze saai was i.v.m. dat het donker was en langer duurde dan op de heenweg, ja ik begrijp het ook niet want de afstand is het zelfde. Aangekomen in Poroy bleek onze chauffeur waarmee we de dag ervoor een afspraak hadden gemaakt niet te staan waar hij zei dat hij zou staan. En na het roepen van zijn naam zonder resultaat zijn we maar bij een andere taxi ingestapt. En deze meneer had zijn vrouw nog in de auto zitten. Ja hier kan het 🙂 .
Ons hotel van Cusco had voor onze laatste nacht in Peru en onze 13,5 jaar samen een bed gereserveerd in een net zo uitgeklede kamer als alle andere kamers, maar goed dat gaf niet want Bianca sliep al na 15 minuten in bed te hebben gelegen, kapot waren we beide! Dus we hebben nog even gedroomd van de indrukken van vandaag.
De laatste dag: Vertrek uit Peru, althans dat dachten wij…
Vandaag is de dag dat onze vakantie er helaas alweer opzit. Altijd jammer… wij willen altijd wel doorreizen naar weer een nieuwe bestemming, maar Cusco hebben we inmiddels wel gezien na al die dagen en nachten in Cusco (erg mooie/leuke stad, maar als we de weg beginnen te kennen en weten waar elk restaurant en supermarkt zit is het tijd om te gaan). Het voordeel aan thuis is dat het altijd wel weer heel erg fijn is om de familie en onze vrienden weer te zien en te spreken, dus we zijn klaar voor vertrek.
Gisteravond de vluchten nog even gecheckt en ze gingen (zo leek het) nog zoals gepland, eind van de middag dus we besloten uit te slapen, dan lekker te douchen en uitgebreid te ontbijten om vervolgens om 10.00 te moeten uitchecken. Maar ook dat hadden we geregeld: de bagage konden we achterlaten in het hotel om nog even relaxed een laatste rondje door de stad te wandelen, lekker ergens te lunchen en de vakantie relaxed af te sluiten voor we vanmiddag in 2 uurtjes naar Lima vliegen. Dan slechts 2 uurtjes hoeven te wachten en door kunnen vliegen naar Amsterdam. Perfect!
Het lekker uitslapen lukte niet echt vanwege de jeuk van de: ca. 40 jeukende bultjes bij Maico (handen, armen en nek met een allergische reactie, dus dikke boxers handen maar dan zonder de handschoen aan te hebben) en ca. 30 jeukende bultjes verdeelt over Bianca’s 2 handen (binnen en buitenkant). Dus eerder dan gepland namen we een verfrissende douche en na relaxed de spullen en koffers te ordenen besloten we eerst maar lekker een gebakken eitje te eten in de ontbijtzaal. Lekker relaxed met uitzicht over Cusco zaten we aan ons ontbijtje te smullen.
Bianca vraagt enigszins lachend: “je hebt je toch niet vergist dat er 4.25 stond i.p.v. 16.25 hé?”. “Nee, nee er stond echt 4.25 dus ’s middags…” antwoord Maico relaxed. Bianca: “Je bedoelt 16:25 toch, 4:25 zou ’s morgens zijn…” en we nemen nog rustig een slok van onze thee. Maico: “Ja dat bedoel ik, ’s middags”. Bianca: “check het voor de zekerheid nog maar een keer”. Terwijl Maico een hap van zijn ontbijt met zijn ene hand neemt, opent hij met zijn andere hand het reisschema op de telefoon en trekt vervolgens een paniekerige blik… Verbaasd bekijken we het schema op Maico’s telefoon: Huh???? Hoe kan dat nou??? Er staat ineens 6.55 a.m. terwijl het nu 9:20 a.m. is!!!!???? We beginnen te panieken: We hebben gewoon de vlucht gemist??
Dat méééén je niet!?. Snel belt Maico de touroperator in Nederland (voor die dicht is vanwege het tijdsverschil, hoe dit nu zo ineens kan en wat we nu moeten doen), terwijl Bianca snel naar de hotelkamer vliegt om de koffers in te pakken. Misschien is er nog een andere optie per bus, taxi of trein om de vlucht vanavond om 20:00 in Lima te redden. (2 uur vliegen vanaf Cusco). Ook Maico gaat spullen inpakken terwijl we moeten wachten tot de touroperator ons terugbelt, want we moeten nog steeds gewoon om 10 uur uitchecken. Inmiddels in Maico er al wel achter na contact met de touroperator dat wij de vlucht helemaal niet hebben gemist, sterker nog: de maatschappij (LAN) die ons die 2 uurtjes van Cusco naar Lima zou vliegen heeft de vlucht gecanceld en dus ook zomaar zonder onze toestemming de vlucht van KLM naar Nederland gecanceld en verzet naar een dag later!!!!????
Maar vanavond hebben wij dus geen hotel… en ook morgen zouden de vluchttijden een heel stuk ongunstiger zijn: Namelijk eind nacht vertrekken naar Lima en daar dan 12 uur op de luchthaven wachten (!?) en dan ’s avonds pas doorvliegen naar Amsterdam. Alle afspraken die wij dit weekend in Nederland hadden gepland zouden dan niet kunnen doorgaan en het is een heel vermoeiende onnodig lange reis op die manier en het probleem van onderdak en extra kosten voor een extra dag (voornamelijk op een luchthaven). Dan zou Bianca ook niet echt meer een weekend over hebben om bij te komen en moet ze gelijk weer aan het werk. Veel redenen dat wij het hier niet mee eens zijn en wij begrijpen ook niet waarom wij niet worden ingelicht als wij dan overduidelijk een hotel moeten regelen voor vanavond.
Zelf zoeken we op Google of we misschien nog op een andere manier in Lima kunnen komen en misschien nog kunnen regelen om de KLM vlucht terug te krijgen, maar helaas er blijkt geen trein te gaan… De bus doet er 22 uur over en de taxi doet er minimaal 16 uur over (volgens Google). Die vlucht kunnen we dus nooit meer redden… Gelukkig belt de touroperator vrij snel terug met het nieuws dat LAN de boel heeft gecanceld en dat zij vanuit Nederland helaas niet zoveel kunnen regelen en zij adviseren ons zo snel mogelijk een taxi naar de luchthaven te nemen om te kijken of we daar bij de LAN balie wat kunnen regelen (het zij de vlucht van KLM terug zien te krijgen en met een andere vlucht met wellicht een andere maatschappij naar Lima te komen op tijd wat LAN dan zou moeten vergoeden of als niets mogelijk is en we dus echt alleen de ongunstige vlucht van morgen kunnen nemen moet LAN voor ons een hotel regelen en betalen voor vannacht. Na snel ingepakt te hebben zijn we naar de luchthaven gehaast: Dit was niet de relaxte afsluiting die we in gedachten hadden :-).
Na de “Beunos Diaz” van een LAN medewerker met als respons “een not so buenos diaz, we are a little bit pissed of”. Bleek de LAN medewerker na enkele pogingen het probleem helder te krijgen het probleem te begrijpen en na lang wachten kwam ze terug met het goede nieuws dat ze ons op een andere vlucht naar Lima voor vandaag had geboekt, 2 uur eerder dan de originele planning en ze had ook weer tickets voor de KLM vlucht van vanavond geboekt rond 20:00.
Alleen ze kon ons niet garanderen of we nog de stoelen hadden die we hadden geboekt in Nederland naast elkaar en we moeten in Lima nu onze bagage eerst weer oppikken en opnieuw inchecken bij de KLM balie. Het 2 uur extra wachten vinden we niet erg. We balen wel dat we de stoelen die wij netjes hadden geregeld kwijt zijn omdat LAN zonder onze goedkeuring onze stoelen weer in de verkoop heeft gegooid (namens ons had gecanceld). Maar we proberen straks in Lima of we bij de KLM weer stoelen naast elkaar kunnen regelen dus voor we ons daar verder boos over maken wachten we dat weer af. Terwijl we dit schrijven wachten we op onze vlucht naar Lima… we zouden nu moeten boarden echter er is nog geen vliegtuig, er is nog geen gatenummer en de vlucht is delayed… We maken ons enigszins zorgen of deze vlucht wel doorgaat… Maar meer nieuws is er op dit moment nog niet. Een stressvol einde van de vakantie, met hopelijk een happy end straks 🙂 Tot snel!
Update dit bericht is geplaatst vanuit Lima met 10 minuten tegoed voor posten de Foto’s komen nu helaas niet mee wat betekend dat jullie deze bij ons maar even moeten komen kijken 🙂