Wil je zuidelijk verblijven tijdens een zomervakantie? En wil je warm zijn tijdens je zomervakantie? Perfect dan moet je naar ons hotel gaan in Ushuaia! Hoewel het hier binnen aanvoelt alsof het 25 graden is, zal ik je niet aanraden om een jurkje aan te trekken. Want zodra je de buitenwereld instapt is het hier een graad of 0 tot 4, net Nederland in de winter alleen is het hier dan bijna zomer… en komt de temperatuur niet boven de 10 graden uit in hartje zomer.
Zodra je komt aanvliegen over de Beagle bay zie je links en rechts van je de witte bergtoppen voorbij komen en dan weet je gelijk dat een tshirt echt te weinig kleding is. We landen op een klein vliegveld met 1 bagageband en voor 6 euro bracht een taxi ons naar het hotel. Daar aangekomen en na wat warmers te hebben aangetrokken zijn we direct naar de haven gegaan om een boottocht te boeken. Er was keuze uit veel verschillende soorten maar allemaal gingen ze langs de vuurtoren van Les Eclaireurs.
De boot die wij hadden uitgekozen mocht ook nog aanmeren bij een eiland ( Eiland H ) voor een mini excursie en een fantastisch uitzicht over de baai, Ushuaia en de bergketen rondom ons heen. Aan de foto’s kan je misschien wel afleiden dat het een heerlijk temperatuur was.
Ondanks de warmte was er voldoende gelegenheid om de Zuid Amerikaanse Zeeleeuwen te kunnen zien en op het eiland de bijzondere vogelsoorten. Uiteraard ben ik daar de namen al weer van vergeten(misschien weet Bianca ze nog). De gids die aan boord van de boot was had op het eiland i.i.g. een bijzonder verhaal over de oorspronkelijke bewoners en waarom ze naar het eiland gingen in de zomer.
De korte versie van dit verhaal is: in de zomer kwamen de lange mensen uit het land naar de dorpjes toe om de vrouwen te ontvoeren. En om de vrouwen te beschermen gingen ze naar de kleine eilandjes in de baai om te schuilen. Lekker kort hé 😉 .
Dag 2 in Ushuaia
Dag 2 in Ushuaia was een dag van kanoën en hiking in het natuur reservaat National park De Tierra Del Fuego of te wel het park van het vuur. Zo genoemd door een ontdekkingsreiziger uit 1520 die hier allemaal vuurtjes van de lokale bevolking zag toen die langs kwam varen.
Het klinkt allemaal zwaarder dan dat het in werkelijkheid was. De kanotocht ging over rustig water (gelukkig wel want afgelopen jaar hadden we zware tegen wind in Australië en dat is echt niet prettig) en langs kleine eilandjes in de baai. Aan wildlife was geen gebrek als je genoegen neemt met alleen vogels, want deze waren er genoeg. Van eenden die niet kunnen vliegen tot de grootste specht. Jaja woody woodpecker is bijna hier verzonnen 🙂 . De algehele rust op het water was heerlijk en met een zonnetje erbij was het zeker niet zo koud als op de dag dat we aankwamen.
Na een dik uur op het water was het tijd om aan te meren en te gaan lopen. De paden die wij bewandelden waren niet de standaard paden. We gingen langs de ravijnen en langs stukjes die de normale toeristen niet zullen zien. Dit is precies wat wij leuk vinden. Niet de standaard reis en al helemaal niet de standaard excursies, hoewel je hier niet altijd aan ontkomt. Nu gelukkig wel en dat was heerlijk. De prettige en rustige uitleg van de gids leerde ons veel van de omgeving waar we waren.
Zo kon hij ons vertellen waarom er zoveel bevers waren die de natuur op zijn kop aan het zetten was en waarom er de grijze vos was die een bedreiging vormde voor de Poema die daar /hier rondloopt (alleen niet gezien). Het is door de mens dat deze beesten daar een hemel op aarde hebben gevonden want de bever is daar uitgezet vanwege hun bont waar ze hier geen behoefte aan hebben en de grijze vos is uitgezet om de geïntroduceerde konijnen op te eten wat ze niet doen wan vossen eten kennelijk geen konijnen…. en de bewoners eten geen ander vlees dan rundvlees dus de konijnen, bevers en vossen zijn heer en meester op het eiland.
De wandeling duurde bijna 2 uur en toen was het toch wel tijd voor een hapje eten. Heerlijke pasta met alles erop en eraan genoeg voor ons om als avond eten te dienen. Na nog een korte stop bij een meer en een treinstation (voor een foto die niet goed gelukt is) zijn we naar het hotel gegaan.
Het was 3 uur ondertussen en dat gaf ons nog de tijd om naar de Gletsjer te gaan. Althans het pad te bewandelen naar de gletsjer. De gletsjer zelf ligt te hoog in de bergen om te bereiken en zit onder een dik pak sneeuw dus je ziet hem ook nog niet. Maar desalniettemin hebben we toch de tocht gemaakt naar boven toe. 1000m omhoog door de sneeuw ploeteren, is een goede training voor de gletsjer bij El Calafate van morgen.
Het uitzicht was weer werkelijk fantastisch en het land voldoet tot op heden nog perfect aan de verwachtingen. Terug bij de basis was het tijd voor koffie en thee in het lokale theehuisje, roze en groen interieur precies wat je mag verwachten, erg leuk allemaal!
En nu zitten we weer op het vliegveld te wachten op de vlucht 1899 van Aerolineas Argentinas richting El Calafate, en we hebben vertraging. Het schrijven van berichten wil wel maar het plaatsen van foto’s wil niet echt in deze uithoek van de wereld dus die komen maar in een los bericht zodra dit wel lukt.
